Karaman’ın Ermenek ilçesindeki kömür ocağında, taşma sonucu 18 işçinin hayatını kaybettiği eroin kazasının üzerinden 8 sene geçse birlikte yakınlarının madencilere özlemi geçmiş günkü kadar tazeliğini koruyor.

Pamuklu köyü Cenne mevkisinde 28 Ilk Teşrin 2014’te Başmaklık Şekerler Madencilik Şirketine ilişkin linyit ocağında meydana mevrut beyaz zehir faciasında, 38 ahit süren kontrol kurtarma çalışmaları sonucunda 18 işçinin donmuş bedenine ulaşıldı.

Olayın üzerinden güzeşte 8 yılda, madenci yakınları, kaybettiklerinin ardından gözyaşı dökerken tıpkısı taraftan de hanay mücadelesini sürdürüyor.

Acının sunu aşkın yaşandığı yerlerden biri da Aşağıçağlar köyü… Kazada hayatını kaybeden İsa Gözbaşı, Bahri Üzer, Hüsnü Çolak, Osman Çoksöyler, Mürtefi Haznedar ve Cömert Haznedar’ın kabirleri köy mezarlığında birlikte bulunuyor.

Yakınlarının kabirlerini kazanın 8’inci yılında mülakat eden madenci âdem ve çocukları, ihtisas komple anlar yaşadı.

Kazancı beldesi Gökçeler Mahallesi’nde dallı güllü ve olayın peşi sıra kurtarma çalışmaları sürerken “Oğlum yüzme dahi bilmezdi, suyun ortamında ne yaptı?” sözleriyle hafızalarda yer kayran Ayşe Gökçe, 2 yıl önce 28 Eylül’bile eşi Recep Semavi’yi Kovid-19’dan kaybedince acısı ikiye katlandı.

“Gelinim torunum gitti. Dağıldık, yapayalnız kaldım”

Ayşe Semavi, AA muhabirine, oğlu ve eşini çokça özlediğini söyledi.

Oğlunun acısının, kazanın üzerinden 8 sene geçmesine rağmen halen dinmediğini vurgulayan Semavi şunları kaydetti:

“Özlüyorum ama özlesem hangi yapacağım? Geçmiş kadar bugün gibi 8 sene olmuş. Hangi oğlum kaldı, hangi kocam kaldı. Kocam üstelik gitti oğlum bile gitti. Mufassal zamandır mezarlarına dahi gidemiyorum. Bartın’daki kazayı duydum, üzüldüm amma üzülsem hangi yapacağım, elimden bire bir mevrut mi var? Giden gitti. Demin yanımda kimse kalmadı. Kollar ayrıksı yerlerde. Yanımda oğlum vardı, kocam vardı, öldüler. Gelinim torunum gitti. Dağıldık, yapyalnız kaldım.”

“8 yıl geçti dile yalın kat”

Kazada eşini kaybeden Şadiye Çoksöyler bile acılarının hiç azalmadığını aktardı.

Acılarıyla yaşamaya alışmaya çalıştıklarını anlatan Çoksöyler, “8 yıl geçti dile mahdut. Bartın’dahi 41 canımızı henüz kaybettik. Onların acısını istekle paylaşıyorum. Şehitlerimize rahmet yaralılarımıza ivedili onma, ölenlerin yakınlarına çıdam diliyorum. Bu acıyı çabucak yaşayanlar bilir. 8 yıl geçti, çocuklarımız beşikteydi, büyüdüler. Onlarla alay malay biz üstelik büyüdük.” diye konuştu.

Kazada eşini kaybeden Fadime Haznedar ise o haset on paralık unutamadığını, acılarının hiç bitmediğini söyledi.

Yedikleri yemeğin dahi tadı olmadığını aktaran Haznedar, Bartın’daki beyaz zehir kazasına birlikte çok üzüldüklerini bildirdi.

Bartın’daki kazayı duyduklarında 2014’teki acıyı esasen yaşadıklarını dile getiren Haznedar, “Tekrar ocaklar söndü. Konuşamıyorum, titriyorum, sözün bittiği yerdeyiz. Biz bu acıları çektik. Onlar orada, tığ burada yandık amma olmadı. Başları salim olsun. O babasız evlatların Cenabıhak yardımcıları olsun. Oraya gitmek istedim, gidemedim. İşte şimdi mezardayız. Başındayız, ‘Kalk’ desen kalkmaz, çabucak rüyana gelirse görürsün. Onu dahi Cenabıhak izin verirse.” ifadesini kullandı.

Kazada 2 oğlunu kaybeden Şükrü Haznedar de üzerinden 8 yıl geçmesine rağmen olayı evvel üzere hatırladıklarını, her mezar ziyaretinde ayrımsız acıları yaşadıklarını anlattı.

Kazada eşi Bonkör Haznedar’ı kaybeden Şadiye Haznedar birlikte acılarının sürdüğünü belirtti.