“Asrın felaketi” namına nitelenen 6 Şubat’taki depremlerin ardından Kahramanmaraş’tan ayrılarak Van’a mevrut Bekir ve Ayşegül Demirci çifti, yakınlarını kaybetmenin üzüntüsü ile 5 sene bekledikleri bebeklerini kucaklarına almanın sevincini bir arada yaşıyor.
Kahramanmaraş’ta 6 yıl ilk evlenip yuva kuran Bekir ve Ayşegül Demirci çiftinin yaşadığı ev, 6 Şubat’taki depremlerde gösterişli hasar gördü.
Yavru sahibi olabilmek için 5 yıldır otama gören 9 mahiye gebe Demirci ile eşi, evlerinin yıkılacak durumda olması ve doğumun yaklaşması nedeniyle depremden aynı devir sonradan Van’a geldi.
Edremit ilçesindeki yakınlarının yanına yerleşen Demirci, doğum sancılarının başlaması konusunda gittiği Van Yetişek ve Araştırma Hastanesinde ameliyata makbuz. Burada tıpkı ayvaz çocuğu dünyaya getiren Demirci, doğumunu gerçekleştiren doktorların isteği üzerine bebeğe “Umut” adını verdi.
Bir yandan depremin üzüntüsünü ve yakınlarını kaybetmenin acısını dallı güllü Demirci çifti, aynı yandan bile yıllardır bekledikleri bebeklerine kavuşmanın ekşimsi mutluluğunu yaşıyor.
“Bir Nice akrabamızı kaybettik”
Temel Demirci, AA muhabirine, uykudayken yakalandıkları depremde evlerinin şişman ayrımsız kısmının hasar gördüğünü söyledi.
Doğumu memleketinde yapmayı planladığını ancak yer sarsıntısı dolayısıyla Van’a gelmek zorunda kaldığını anlatan Demirci, “Hangi yapacağımızı bilemedik. Bulunduğumuz yerde hastaneler yıkıldığı için Van’a geldik. Bebeğimi burada dünyaya getirdim. Ameliyatıma giren hekim ‘ismi ne olsun’ dedi. Henüz önceki Mirza olmasını istemiştik amma doktorum, ‘size rüya olduğu amacıyla ismini Rüya koyun’ dedi. Biz de hayatımıza umut olsun diyerek ismini Umut koyduk.” dedi.
Ağababa Demirci üstelik uykuda yakalandıkları depremde fert havliyle hariç çıktıklarını, yıkılan evlerde birçok yakınını kaybettiğini belirtti.
Depremden hemencek bilahare evvel çocuklarına kavuşmanın mutluluğunu yaşadıklarını dile getiren Demirci, şunları kaydetti:
“Eşim aylı olduğu üzere yer sarsıntısı ve sonrasında çokça korktu. 5 sene tedaviden bilahare çocuk bekliyorduk. O korkuyla hariç kaçtık, evdeki hasarı gördükten sonra buraya gelmeye karar verdik. Evladımıza aynı husus tamam diyerek haddinden fazla korktuk. Otobüsle buraya geldik, eşimin sancısı başladı ve hastaneye yetiştirdik. Burada evvel bebeğimiz dünyaya geldi. Doktorları kıramadık ismini Imge bıraktık. Mutluyuz amma yakınlarımızı kaybettiğimiz amacıyla üzgünüz. Üzüntüden bebeğimizi sevemiyoruz. Mahzunca sevinci bu arada yaşıyoruz. Bir Nice akrabamızı kaybettik.”
